Φτιάχνουμε μαρτάκι!

Κάθε φορά τα τελευταία χρόνια που φτιάχνω αυτά τα βραχιολάκια θυμάμαι τη γιαγιά μου. Μας τα έφτιαχνε, στην αδερφή μου και σε εμένα και μας τα έδενε στο χέρι το τελευταίο βράδυ του Φεβρουαρίου, ποτέ την πρώτη Μαρτίου μην τυχόν και μας δει ο ήλιος και μας κάψει. Κάτι που φυσικά όπως μας αποκάλυψε πολύ αργότερα θεωρούσε λίγο χαζό αλλά έτσι ήθελε το έθιμο έτσι έκανε. Στον τόπο μου αλλά και στην ευρύτερη περιοχή βγάζαμε το μαρτάκι την ένατη μέρα του μήνα, το πρωί, και το αφήναμε σε ένα κλαδί για να το πάρουν τα πουλάκια και να φτιάξουν τη φωλιά για τα αβγά τους. Όταν μετέπειτα στο δημοτικό έβλεπα τις φίλες μου να το έχουν μέχρι το τέλος του μήνα κοιτούσα με απορία...πάνε τα πουλάκια σκεφτόμουν δεν θα φτιάξουν φωλιά (ε εντάξει στην πρώτη δημοτικού!!). Αλλά η κάθε περιοχή έχει τα δικά της έθιμα. Μακρηγόρησα ε? Πάμε να φτιάξουμε το δικό μας μαρτάκι. 

Χρειαζόμαστε μία κόκκινη και μία άσπρη κλωστή και μόνο.

Κάνουμε ένα κόμπο τις κλωστές στην άκρη και τις στρίβουμε πολλές φορές. Θα στρίβει όλος ο κορμός αλλά εμείς δεν πτοούμαστε! Κάνουμε και στο τέλος έναν κόμπο και δένουμε στο χέρι. Στο δικό μου μου αρέσει να αφήνω τις άκρες!

Αυτό είναι το κλασσικό παραδοσιακό μας μαρτάκι. Επιτρέψτε μου να γίνω "κακιά". Όπως για το Πάσχα τα αβγά που βάφω είναι κόκκινα και μόνο γιατί ο Χριστός ούτε μπλε ούτε κίτρινο αίμα είχε, έτσι και το μαρτάκι πιστεύω πως πρέπει να είναι αυτές οι δύο κλωστές και μόνο. Άλλωστε βραχιόλια με μπιχλιμπίδια φοράμε όλο το χρόνο. Και όσο και αν ακούγεται παλιομοδίτικο ας κάνουμε τουλάχιστον αυτό το έθιμο όπως μας το έμαθαν οι γιαγιάδες μας, να τις θυμόμαστε που και που!

Καλό μας μήνα!

ΥΓ. Αυτό το διάστημα δεν είχα internet γιατί είχα τη φαεινή ιδέα να πειράξω κάτι ρυθμίσεις. Ως εκ τούτου έκανα αναγκαστική αποτοξίνωση με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το βελονάκι και η ραπτομηχανή. Έχω πολλά όμορφα να σας δείξω το επόμενο διάστημα!