Φτιάχνουμε μαρτάκι!

Κάθε φορά τα τελευταία χρόνια που φτιάχνω αυτά τα βραχιολάκια θυμάμαι τη γιαγιά μου. Μας τα έφτιαχνε, στην αδερφή μου και σε εμένα και μας τα έδενε στο χέρι το τελευταίο βράδυ του Φεβρουαρίου, ποτέ την πρώτη Μαρτίου μην τυχόν και μας δει ο ήλιος και μας κάψει. Κάτι που φυσικά όπως μας αποκάλυψε πολύ αργότερα θεωρούσε λίγο χαζό αλλά έτσι ήθελε το έθιμο έτσι έκανε. Στον τόπο μου αλλά και στην ευρύτερη περιοχή βγάζαμε το μαρτάκι την ένατη μέρα του μήνα, το πρωί, και το αφήναμε σε ένα κλαδί για να το πάρουν τα πουλάκια και να φτιάξουν τη φωλιά για τα αβγά τους. Όταν μετέπειτα στο δημοτικό έβλεπα τις φίλες μου να το έχουν μέχρι το τέλος του μήνα κοιτούσα με απορία...πάνε τα πουλάκια σκεφτόμουν δεν θα φτιάξουν φωλιά (ε εντάξει στην πρώτη δημοτικού!!). Αλλά η κάθε περιοχή έχει τα δικά της έθιμα. Μακρηγόρησα ε? Πάμε να φτιάξουμε το δικό μας μαρτάκι. 

Χρειαζόμαστε μία κόκκινη και μία άσπρη κλωστή και μόνο.

Κάνουμε ένα κόμπο τις κλωστές στην άκρη και τις στρίβουμε πολλές φορές. Θα στρίβει όλος ο κορμός αλλά εμείς δεν πτοούμαστε! Κάνουμε και στο τέλος έναν κόμπο και δένουμε στο χέρι. Στο δικό μου μου αρέσει να αφήνω τις άκρες!

Αυτό είναι το κλασσικό παραδοσιακό μας μαρτάκι. Επιτρέψτε μου να γίνω "κακιά". Όπως για το Πάσχα τα αβγά που βάφω είναι κόκκινα και μόνο γιατί ο Χριστός ούτε μπλε ούτε κίτρινο αίμα είχε, έτσι και το μαρτάκι πιστεύω πως πρέπει να είναι αυτές οι δύο κλωστές και μόνο. Άλλωστε βραχιόλια με μπιχλιμπίδια φοράμε όλο το χρόνο. Και όσο και αν ακούγεται παλιομοδίτικο ας κάνουμε τουλάχιστον αυτό το έθιμο όπως μας το έμαθαν οι γιαγιάδες μας, να τις θυμόμαστε που και που!

Καλό μας μήνα!

ΥΓ. Αυτό το διάστημα δεν είχα internet γιατί είχα τη φαεινή ιδέα να πειράξω κάτι ρυθμίσεις. Ως εκ τούτου έκανα αναγκαστική αποτοξίνωση με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το βελονάκι και η ραπτομηχανή. Έχω πολλά όμορφα να σας δείξω το επόμενο διάστημα!

#happyfriday

Πραγματικά δεν μπόρεσα να βρω μία μέρα της προκοπής αυτή την εβδομάδα. Ο πυρετός έχει γίνει μόνιμος επισκέπτης το τελευταίο δίμηνο και ο παιδίατρος μόλις τον παίρνω τηλέφωνο δεν λέει καν: Παρακαλώ. Μου λέει αμέσως: έλα Νίκη! Τόσο κολλητοί πια!

Αλλά σήμερα έφτασε στα χέρια μου το δώρο από έναν διαγωνισμό που είχα πάρει μέρος στο eimai mama και έφτιαξε κάπως η μέρα!

               

Πάμε λοιπόν να καταπλήξουμε τα πλήθη!. Μετά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό αν και τα 10 κιλά τα έχω χάσει και μάλιστα έχω χάσει και άλλα δύο (αισίως είμαι 56, όσο ήμουν πριν την πρώτη μου εγκυμοσύνη...μη βαράτε!!) και γενικά έχω σφίξει παντού, η χαλάρωση στην κοιλιά δεν λέει να μου κάνει τη χάρη. Καιρό έψαχνα μία κρέμα και αφού δοκίμασα κάποιες πιο απλές είπα να δοκιμάσω μία με πιο στοχευμένη δράση. Και τι σύμπτωση να την κερδίσω κιόλας.

Η Frezyderm γενικά είναι αγαπημένη εταιρία. Από που να αρχίσω. Από τις κρέμες και το σαμπουάν για μωρά μέχρι τα προϊόντα γυναικείας περιποίησης όλα μου έχουν αφήσει τις πιο άριστες εντυπώσεις. Το ίδιο ελπίζω και με αυτή την κρέμα τώρα, αν και από φίλες που την έχουν χρησιμοποιήσει, ξέρω πως κάνει καταπληκτική δουλειά!

Με αυτή την ανάρτηση εκτός από τη συμμετοχή μου στο #happyfriday εγκαινιάζω και μία καινούρια κατηγορία στο blog μου. Θα παρουσιάζω προϊόντα που δοκίμασα μου άρεσαν και προτείνω.

Η ιδέα του #happyfriday εδώ!

Πλεκτό cowl

Ο καιρός δεν λέει να φτιάξει...πότε θα έρθει αυτή η άνοιξη επιτέλους...δεν αντέχω άλλο. Για εμάς ο χειμώνας ήταν δύσκολος από πολλές απόψεις και πλέον χρειαζόμαστε μια αποσυμπίεση.

Όσο ακόμα κάνει κρύο όμως, πρέπει να είμαστε προστατευμένοι και κυρίως ζεστοί. Τι πιο ωραίο λοιπόν από ένα πλεκτό, ζεστό, αφράτο, χουχουλιάρικο cowl. Φτιάξτε το και εσείς ακολουθώντας τις οδηγίες μου για κάποιον που αγαπάτε πολύ ή για τον εαυτό σας.

Το σχέδιο είναι δικό μου και λίγο πολύ της στιγμής. Ότι χρεαστείτε μη διστάσετε!
Χρησιμοποίησα ένα πολύ μαλακό και αφράτο ακρυλικό νήμα και βελονάκι νο.4.

Κάνουμε μία αλυσίδα με 122 θηλιές. 
Στην τρίτη θηλιά από το βελονάκι κάνουμε ένα hdc (half double crochet).
Κάνουμε από ένα hdc σε κάθε μία θηλιά μέχρι το τέλος της αλυσίδας. Ενώνουμε με μία slip stitch στην πρώτη θηλιά της αλυσίδας. Τώρα έχουμε ένα μεγάλο κύκλο. Θα δουλέψουμε σε σπιράλ γύρω γύρω. Κάνουμε από ένα hdc σε κάθε μία θηλιά μέχρι να φτάσουμε το πλεκτό μας εκεί που θέλουμε. Στο τέλος κλείνουμε με slip stitch.

Χρησιμοποίησα ένα κουβάρι και το cowl τυλίγεται μία φορά γύρω από το λαιμό. Αν θέλετε μπορείτε να βάλετε κι άλλο νήμα για να γίνει πιο αφράτο!

Αν το φτιάξετε στείλτε μου φωτογραφία!!

Σας χαιρετώ!

#happyfriday

Έχασα μία Παρασκευή για διάφορους λόγους, αλλά είμαι πάλι εδώ πιστή. Όλη η εβδομάδα ήταν κάπως και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω μία μέρα πλην της Τρίτης.
Ένα σχόλιο από την αγαπημένη Ελεάνα του My home My memories σε προηγούμενη μου ανάρτηση με έκανε να αλλάξω διάθεση και να συνεχίσω αυτό που κάνω με περισσότερη όρεξη. Σε ευχαριστώ Ελεάνα μου!
Σε συνδυασμό δε με τα νήματα που είχα παραγγείλει και παρέλαβα το απόγευμα της Τρίτης η διάθεσή μου απογειώθηκε. Μερικά είναι για να τελειώσω τις τρεις (ντόιγκ!!!) κουβέρτες που πλέκω αλλά δεν μπόρεσα να μην αρχίσω και κάτι άλλο!

Δεν είναι τέλειο να ανοίγεις ένα πακέτο που ενώ ξέρεις τι περιέχει εσύ να χαζογελάς σαν παιδί που του πήραν σοκολάτα?!

Εννοείται πως έπιασα αμέσως δουλειά για κάτι δοκιμασμένο μεν αλλά για δώρο σε ένα άτομο που εκτιμώ πολύ!

Εσάς ποια μέρα σας έκανε χαρούμενη?

Μάθε για το #happyfriday στο Oops...Blogara!

Κεκάκια με μερέντα

Δεν νομίζω να θέλει και πολλή εξήγηση. Μερέντα, τι άλλο να πει κανείς. Τα λέει από μόνη της! Και μην μου πείτε ότι δεν την έχετε φάει με το κουτάλι, γιατί θα πείτε ψέματα.
Πήρα που λέτε κάτι κίτρινα φορμάκια σιλικόνης από το σούπερ μάρκετ και τι καλύτερο από ατομικά κεκάκια για να τις δοκιμάσω. 

Η συνταγή ήταν λίγο της στιγμής δεν μέτρησα τίποτα τα έβαλα όλα με το μάτι, αλλά feel free να φτιάξετε όποια συνταγή σας αρέσει. Αυτό που θα προσέξετε όμως είναι με τη μερέντα. Θα σας εξηγήσω παρακάτω αναλυτικά. 

Υλικά για 12 φορμάκια
3.κ.σ. βιτάμ
3 κ.σ. ζάχαρη
1 αβγό
2 κούπες αλεύρι (περίπου)
1/2 κ.γ. baking powder
1 βανίλια
χύμο και ξύσμα από μανταρίνια (εδώ παίζει πόσο μεγάλα και ζουμερά είναι)
ψιλοκομμένη κουβερτούρα
12 κ.γ. μερέντα

Χτυπάμε τη ζάχαρη με το βιτάμ. Προσθέτουμε το αβγό και συνεχίζουμε το χτύπημα. Εναλλάξ προσθέτουμε το αλεύρι με το baking powder και το χυμό. Στη συνέχεια προσθέτουμε τη βανίλια και το ξύσμα. Στο τέλος ρίχνουμε και την κουβερτούρα και ανακατεύουμε να πάει παντού. Μοιράζουμε το μείγμα στα φορμάκια. Τώρα θέλει λίγο προσοχή. Βάζουμε τα φορμάκια σε προθερμασμένο φούρμο στους 180 βαθμούς. Μετά από 10 λεπτά βγάζουμε τα φορμάκια και προσθέτουμε από ένα κουταλάκι μερέντα στο καθένα. Αυτό γιατί αν προσθέσουμε από την αρχή τη μερέντα θα κάτσει στον πάτο και μπορεί και να καεί. Μάθετε από τα λάθη μου. Τα βάζουμε πάλι στο φούρνο και μετά από ένα τέταρτο περίπου είναι έτοιμα! 
Ενναλακτικά μπορούμε να κρατήσουμε λίγο από το μείγμα και μόλις βάλουμε τη μερέντα να σκεπάσουμε από πάνω με ένα κουταλάκι από το μείγμα, για να μη φαίνεται η τρυπούλα.

 

Καλή σας όρεξη!

Οργανωθείτε, κάνει καλό!

Καλό μήνα σας είπα? Όχι. Καλό μήνα λοιπόν! Έχετε παρατηρήσει τις μέρες που κάνει τώρα τελευταία? Κρατιέμαι μετά κόπων και βασάνων να μην αρχίσω τα σχέδια για την άνοιξη και το Πάσχα. Είναι νωρίς για εμάς εδώ στα ορεινά να κάνουμε σχέδια για την άνοιξη, αλλά το είπαμε είναι η εποχή μου!

Αν υποθέσουμε πως ο Φεβρουάριος είναι προάνοιξη, τότε είναι μία καλή ευκαιρία για λίγη οργάνωση και ξεκαθάρισμα.
Θυμάμαι πέρυσι τέτοια εποχή στα μισά περίπου της εγκυμοσύνης το σπίτι κόντεψε να βγάλει ακόμα και από τους τοίχους το ξύδι που το είχα ποτίσει!

Φέτος ξεκίνησα από τα ντουλάπια της κουζίνας. Αφού ξεφορτώθηκα κάτι μισοραγισμένες κούπες και πιατάκια, έβρασα ότι τσάι και χαμομήλι υπήρχε εδώ και δύο χρόνια, έπιασα το ντουλάπι με τα τρόφιμα. Ομολογώ ότι με έπιασε πανικός και κρατήθηκα με νύχια και με δόντια να μην πω στον Κώστα ότι "τι ωραία θα ήταν αν μου έφτιαχνες αυτά τα ντουλάπια τροφοθήκη (τι τα έχουμε τα μέσα)". Πώς άφησα να γίνει κάτι τέτοιο? Πραγματικά δεν σας δείχνω το πριν. Αίσχος μιλάμε. Έβγαλα έξω ότι υπήρχε, σκούπισα τα χυμένα ρύζια, μακαρόνια, σιμιγδάλια (που πήγαν τα μυρμήγκια οεο??) και πέρασα το ντουλάπι με μία γερή δόση ξύδι. Οπότε άρχισα να τακτοποιώ.
Πίσω πίσω έβαλα αυτά που δεν χρησιμοποιώ συχνά όπως φιδέ, κους κους, καλαμπόκι για ποπ κορν. Μετά άρχιζα να "χτίζω" Πρώτα τα κριθαράκια ανά μέγεθος, μετά τα ρύζια ανά τύπο. Δεν φαίνονται τα μακαρόνια, είναι πίσω από τα σωτήρια βαζάκια. Έχω μαζέψει ουκ ολίγα το τελευταίο διάστημα και κάπως έπρεπε να τα αξιοποιήσω. Άναψε το λαμπάκι!! Όταν λοιπόν ανοίγω ρύζι ή κάτι τέτοιο, μετά δεν το δένω με λαστιχάκι απλά. Γεμίζω ένα από αυτά τα βαζάκια. Έτσι όλα είναι τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Τώρα θέλω να βρω ένα μεγάλο βάζο για τα μακαρόνια.
Α! Και να φτιάξω και κάποιο printable για να καλύψω τα βαζάκια. Ε, πως έτσι θα τα αφήσω!?

Εσάς σας έπιασε καθόλου αυτό το μικρόβιο της άνοιξης?

Τελευταία φορά

Εξαφανίστηκα λίγο από το blog μου. 

Έφταιξαν διάφορα μηνύματα από κάποιους που δεν ξέρω καν αν είναι αναγνώστες μου. Έλεγαν πως είμαι πιστή αντιγραφή άλλων blogs, πως ότι γράφω είναι ψέμα και άλλα τέτοια διάφορα. Και λέω και εγώ σε τόσες λίγες αναρτήσεις που βρέθηκε η αντιγραφή. Ακόμα και για το pinterest είχα παράπονα, ότι δηλαδή ότι κάνει pin το κάνω και εγώ μετά. 

Πραγματικά δεν ήθελα να κάνω τέτοια ανάρτηση. Μέχρι που σκέφτηκα να το κλείσω τελείως το blog. Ήταν και ο λόγος που έκλεισα το προηγούμενο καθώς κάποιο άτομο με κατηγορούσε πως αμέσως μετά το κάθε δικό του post εμφανίζεται ένα δικό μου ίδιο και χωρίς πηγή αναφοράς. Αλλά να σου το πω και από εδώ ούτε εσύ βάζεις πηγές αναφοράς σε posts που βλέπω ότι υπάρχουν και σε άλλα site. Τέλος πάντων δεν θα ασχοληθώ με αυτό ο καθείς blogαρει όπως θέλει. 

Αυτό με το οποίο θα ασχοληθώ είναι το εξής. Είναι αντιγραφή όταν ετοιμάζεις ωραία και καλά την ανάρτηση σου με κάτι που έφτιαχνες εδώ και καιρό πας να το ανεβάσεις και όλως τυχαίως πέφτεις πάνω σε ένα blog που σταμάτησες να παρακολουθείς  (όντως σταμάτησα, άμα θες ορκίζομαι...που φτάσαμε)  το οποίο όλως τυχαίως επίσης ω!του θαύματος έχει ανάρτηση με το ίδιο περιεχόμενο με εσένα. Και μάλιστα με μερικές ίδιες λεπτομέρειες. Σε ρωτώ, αν το ανέβαζα και εγώ θεωρείτε αντιγραφή?!?! Άσε λέω ας μην το ανεβάσω μην έχουμε πάλι τα ίδια.

Ποτέ δεν υπήρξα φιλόδοξη blogger. Ίσως επειδή δεν είχα πολλούς αναγνώστες, αν είχα μπορεί να το σκεφτόμουν αλλιώς. Στην τελική το  blog για εμένα το έχω όχι για εσένα ή εκείνον. Άμα θέλω το κάνω και ιδιωτικό αλλά τότε θα είναι σαν να γράφω ημερολόγιο. Τέλος πάντων. 

Αυτό που θέλω να πω και από εδώ είναι πως επειδή μου τρώει πολύ χρόνο πριν γράψω αυτά που έχω στο μυαλό μου να παίρνω σβάρνα γνωστά και μη blogs για να δω μην τυχόν σκεφτήκαμε το ίδιο από εδώ και στο εξής, δεν πρόκειται να γράψω ανάρτηση και μετά να τη σβήσω επειδή υπάρχει παρόμοια αλλού. Θα την ανεβάσω όπως και να έχει. Αν μη τι άλλο ξόδεψα χρόνο τον οποίο θα μπορούσα να διαθέσω αλλιώς. 
Και όχι, επειδή είμαι stay at home μαμά δεν σημαίνει ότι έχω άπλετο χρόνο. Αν υποθέσουμε ότι οι μαμάδες που δουλεύουν δεν προλαβαίνουν να κάνουν κάποια πράγματα, τότε εγώ τα προλαβαίνω αλλά σχετικά οριακά. 

Και τι να σου πω αν επιμένεις ότι σε αντιγράφω κάνε μου αναφορά, ε μα πια...