Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Για μια σκισμένη φωτογραφία

Πρωί. Γύρω στις 9 και κάτι. Αφού έδωσα στα παιδιά το πρωινό τους, συνεχίζω τις δουλειές μου.Μέχρι που κάτι με σταματάει. 

Βγαίνω από το σπίτι και κατευθύνομαι στα σκαλοπάτια για να πάω στην αυλή. Στο κεφαλόσκαλο κάθεται η μικρή και κρατάει ένα παλιό μου πορτοφόλι που της το έδωσα για να παίξει. Και δίπλα της τη βλέπω. Σκισμένη όπως την άφησα/ξέχασα μέσα στο πορτοφόλι. 


Ο παππούς μου. Η φωτογραφία του παππού μου. Του δεύτερου μου πατέρα. Έτσι τον νιώθω. Κάθομαι εκεί στα σκαλιά και συναρμολογώ τη φωτογραφία. Πόσο καιρό έχω να θυμηθώ τον παππούλη μου? Γιατί τη γιαγιά τη θυμάμαι κάθε τόσο? Ο παππούς που πήγε? Κοιτάω τη φωτογραφία και σκέφτομαι ότι τον έχω ξεχάσει, δεν τον αναγνωρίζω. Πόσο πολύ μοιάζει με τον θείο μου?!

Σκέφτομαι ότι σε λίγες μέρες θα ήταν η γιορτή του. Τον θυμάμαι την τελευταία φορά στο πανηγύρι στο χωριό που σαν μεγαλύτερος από όλους και εορτάζων έπρεπε να χορέψει πρώτος. Σηκώθηκε. Η ορχήστρα ήξερε το τραγούδι του. Χόρεψε. Σε έναν χορό ήσυχο στρωτό όπως μόνο οι παλιοί ξέρουν να χορεύουν μα και στητό, περήφανο παρά τα 91 του χρόνια. Μόλις τελείωσε το τραγούδι, τον χειροκρότησαν όλοι και τον συνόδευσαν να καθήσει.

Α! Όλοι τον σέβονταν τον παππού και πολλοί ήταν αυτοί που υπολόγιζαν την γνώμη του. Πρώτη και καλύτερη εγώ. Τι θα έλεγε ο παππούς ήταν νόμος για εμένα. Μπορεί με όλους τους άλλους να ήμουν (και να είμαι) αντιδραστική, με τον παππού όμως ποτέ. Χαλί να γίνω να με πατήσει. Και εκείνος δείχνοντας την αδυναμία του έλεγε: Η Νίκη μπορεί να σε πάει στη Νέα Υόρκη και να σε φέρει σε μία μέρα!

Ρούσα με έλεγε. Με άφηνε να του χτενίζω τα μαλλιά, αυτά που παρά τα χρόνια και τις κακουχίες δεν είχαν ούτε μία άσπρη τρίχα. Πότε τα πήγαινα δεξιά, πότε αριστερά, πότε καρφάκια. Μετά έπιανα τα δάχτυλά του. Τα μήλα τους είχαν σωθεί από την ηλικία. "Θα τα κάνω εγώ καλά παππού", του έλεγα. Και τα πατούσα δήθεν ότι γιατρεύονταν. "Α ρούσα μου να ζήσεις χίλια χρόνια, ευχαριστώ".

Και φτάνω ξανά στο σήμερα που ήρθε να με ταρακουνήσει μία σκισμένη φωτογραφία. Πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν ζούσε ο παππούς...

Ασυμβίβαστος πάντα. Το 1952 ήταν ο μοναδικός από όλο το χωριό που βάπτισε ένα νόθο παιδάκι, μιας και κανένας άλλος δεν ήθελε να το βαπτίσει. Αφού τους πέρασε όλους από σαράντα γενεές πρώτα, είπε στη μάνα του παιδιού να ετοιμάζεται για τη βάπτιση. Και στο τέλος όλοι του έλεγαν μπράβο για το σκεπτικό του.
Ήταν αυτός που είχε παιδί εκτός γάμου, μιας και με τη γιαγιά είχαν κάποια μακρινή συγγένεια και δεν τους άφηναν να παντρευτούν. Δεν τον πτόησε όμως να ζήσει μαζί με τη γιαγιά να κάνουν ένα παιδί και μετά από δύο χρόνια να πάρουν την άδεια για τον γάμο και να ακολουθήσουν άλλα δύο παιδιά.

Και τελικά σκέφτομαι τώρα αυτό που μου λένε όλοι. Πως μάλλον του μοιάζω στη σκέψη, στη συμπεριφορά, στο φέρσιμο. Αν δεν ήμουν ασυμβίβαστη άλλωστε θα πήγαινα κόντρα σε όλους για να είμαι με τον άνθρωπό μου?!
Και όπως καλά είπε κάποιος εκείνες τις μέρες, αν ζούσε ο παππούς θα με στήριζε.
Γιατί αν και ο παππούς δεν είχε πολλές γνώσεις έλεγε πως μπροστά στην ευτυχία των παιδιών δεν μπαίνει κανείς. Και ήταν κάτι που δεν το έλεγε μόνο. Το εννοούσε κιόλας!

Κρατάω τις ιστορίες που μας έλεγε από το αλβανικό μέτωπο όπου υπηρέτησε στον πόλεμο σαν λοχίας σαν φυλαχτό. Όλα καταγεγραμμένα με κάθε λεπτομέρεια να παραδωθούν στους επόμενους. 

Να είσαι καλά παππούλη εκεί που είσαι, να μας κοιτάς και να μας σκεπάζεις!!

Τρίτη 24 Μαΐου 2016

Τι σε κόφτει?

Σήμερα θα σου τα πω αλλιώς. Θυμώνω για κάποια λόγια που άκουσα. Όχι, δεν θυμώνω ούτε με αυτόν που μου τα είπε, ούτε με το περιεχόμενο, όχι. Θυμώνω με τον εαυτό μου που πρώτη φορά στα 9 (παρά κάτι) χρόνια που είμαστε μαζί με τον άντρα μου και στα 4 που είμαι μάνα, άφησα κάποιον να με επηρεάσει έστω και για λίγα λεπτά. Αυτά όμως ήταν αρκετά για να με νευριάσουν. 


 Πίστεψέ με είμαι από τα άτομα που ΔΕΝ με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι για εμένα. Δεν με ενδιαφέρει η άποψη των άλλων. Και όχι μόνο των ξένων αλλά και των κοντινών μου ανθρώπων. Και ξέρεις γιατί? Απλά η ζωή είναι δική μου. Έχω να σου πω πολλάααα παραδείγματα. Αλλά θα σου πω το εξής ένα που άφησε τη θεία μου με το στόμα ανοιχτό. Ή μάλλον δύο.


Μυτιλήνη 2012, Σεπτέμβριος. Πέντε μήνες αφού γέννησα πάμε με τη θεία μου τη θάλασσα. Η κοιλίτσα που μου είχε απομείνει μαζί με τις ραγάδες, πολλές όμως και κατακόκκινες, έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Αλλά εγώ για ολόσωμο μαγιό ούτε λόγος. Πάμε λοιπόν θάλασσα και από την ώρα που έβγαλα την κορμάρα (χα!) έξω, μία κυρία 50-55 Μαίων με κοιτάει επίμονα και μπορώ να πω με οίκτο, λύπηση, κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Λίγο πριν φύγουμε και αφού δεν σταμάτησε να με κοιτάει την πλησιάζω και τη ρωτάω: "Θέλετε κάτι?" "Όχι", μου απαντάει. "Α! Είπα και εγώ για να κοιτάει έτσι την κοιλιά μου κάπου θα την ξέρει η γυναίκα." Και την παρατάω σύξυλη και φεύγω!
Και πιο πριν μία κοπελίτσα, μάλλον κοριτσάκι (13 χρονών) κοιτούσε πάλι την κοιλιά μου και γυρνάω και της λέω: "Κοίτα την και χώνεψέ την, όταν θα γεννήσεις έτσι θα γίνει και η δική σου". Που πραγματικά εύχομαι να μην γίνει έτσι η κοιλιά της, αλλά πάρε για να μάθεις, που λένε. Κατάλαβες λοιπόν ότι δεν με νοιάζει η γνώμη των άλλων!


Πριν λίγες μέρες όμως κάποιος κατάφερε να μου σπάσει τα νεύρα. Άγνωστος σε εμένα, σε συζήτηση σε μία παρέα γνωστών μου, μαθαίνει πως είμαι 25 χρονών (ει, όχι κλεισμένα) με δύο παιδιά και παντρεμένη με έναν σύζυγο με μια κάποια διαφορά ηλικίας. Και ενώ μέχρι πριν δεν μου είχε απευθύνει το λόγο, γυρνάει και μου λέει: "Εσύ κοπελίτσα μου τι θα κάνεις? Τόσο μικρή έκανες τα παιδιά επειδή δεν ήξερες τις βασικές προφυλάξεις, όταν δεν θα μπορεί ο άντρας σου σε λίγα χρόνια να @@@@@@@ φανταζόμαστε όλοι τι θα κάνεις. Θα τον κερατώσεις και τότε θα θυμηθείς ότι δεν έζησες τη ζωή σου και θα παρατήσεις την οικογένειά σου!" Το μόνο που έκανα ήταν ότι σηκώθηκα πήγα μπροστά του, του είπα άι @@@@@@@ (ότι είπε και αυτός πιο πριν) και έφυγα. Και λίγο με νοιάζει αν με βρίζει ακόμα. 


Και για να το διακωμωδήσω λίγο έχω έτοιμο σενάριο! 
Εγώ σε 10 χρόνια παρατάω την οικογένεια για έναν συνομήλικό μου καλό παιδί που στην πορεία μας βγαίνει ναρκομανής, τα παιδιά τα παίρνει η Πρόνοια γιατί ο σύζυγος (πρώην, Παναγία μου τι γράφω...) κατάντησε αλκοολικός με το κακό που του έκανα και βρίσκομαι σε ένα δασάκι με μία σύριγγα στο χέρι μου. Πολύ φαντασία όμως!! Μήπως να το κάνω σενάριο βρε παιδιά?!?!

Και το λέω σε εσένα που στραβομουτσουνιάζεις τώρα. Τι σε κόφτει τι κάνω ή τι θα κάνω. Αν βρήκα τον άνθρωπό μου στα 16? Και δεν έχω υποχρέωση να απαντήσω σε κανέναν για το πως ξέρω ότι είναι ο άνθρωπός μου! Τι σε κόφτει που έκανα παιδιά τόσο νέα? Μήπως αν τα έκανα στα 40 πάλι δεν θα έλεγες. Τότε όμως θα ήμουν μεγάλη. 

Τελικά ότι και να κάνεις ο κόσμος πάντα θα πει. Το θέμα είναι αν θα αφήσεις τα λόγια των πολλών να επηρεάσουν εσένα τον έναν...

Συνεχίζεται...

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες είναι δικές μου. Λίγο άσχετες βέβαια με το θέμα αλλά δεν ήθελα ένα ξερό κείμενο. Οπότε αν δεν σας αρέσουν αυτά που γράφω τουλάχιστον χαζέψτε τις φωτογραφίες!

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

Το λες και frozen yoghourt!

Καιρό έχω να σας δώσω συνταγή ε?
Πόσα έχω στο μυαλό μου να φτιάξω για το Πάσχα, άλλα διάφορα που έχω ετοιμάσει να σας δείξω αλλά όρεξη μηδέν. Τέλος πάντων. Σιγά σιγά στολίζω για το Πάσχα και φτιάχνει η διάθεσή μου!

Είχα περίσσευμα κάτι φράουλες από το χθεσινό μας κέικ που το είδα στο blog της Μαρίας και δεν ήθελα να τις φάω απλά. Ήθελα να δημιουργήσω. Οπότε έφτιαξα κάτι μεταξύ παγωτού και κρέμας. Τα υλικά όπως βλέπετε απλά. 



Θα χρειαστούμε για περίπου δύο μερίδες ή μία μεγάααααλη:

-8 φράουλες
-μισή μπανάνα
-1 κουταλιά μέλι
-1 κεσεδάκι γιαούρτι (εγώ έβαλα με φράουλα)

Βάζουμε τις φράουλες και τις μπανάνες στην κατάψυξη να παγώσουν καλά, αν μπορείτε ακόμα και για ένα βράδυ. Βάζουμε τις φράουλες και τις μπανάνες στο μπλέντερ παγωμένες μαζί με το μέλι και το γιαούρτι και ανακατεύουμε. Και είναι έτοιμο!
Αν θέλουμε το καταναλώνουμε επιτόπου. Μπορούμε όμως να το βάλουμε πάλι στην κατάψυξη ίσα ίσα να αρχίσει να παγώνει. Τότε είναι πιο δροσερό, γευστικό!


Άρα το λες και το frozen yoghourt! Το τελευταίο διάστημα φροντίζω να έχω καμιά δεκαριά φράουλες στην κατάψυξη, οπότε όταν μου έρθει όρεξη για παγωτάκι σε λιγότερο από 5 λεπτά το έχω έτοιμο!


Πώς σας φάνηκε? Περιμένω εντυπώσεις!

Τετάρτη 13 Απριλίου 2016

Χρόνια πολλά κοριτσάκι μας!!



Πριν λίγες μέρες είχε γενέθλια η κόρη μου. Έγινε τεσσάρων. Δεν θα πω το κλισέ, πω πω πότε πέρασαν τέσσερα χρόνια, το οποίο ακούω από πολλούς τις τελευταίες μέρες. Αλλά θα πω το άλλο κλισέ, ότι πέρασαν σαν νεράκι. Γιορτάσαμε οικογενειακά με κοντινούς συγγενείς. Το γλίτωσα το πάρτυ μιας και δεν πάει στον παιδικό. Του χρόνου όμως που θα είναι στα προνήπια δεν νομίζω να γλιτώσω το πιο οργανωμένο πάρτυ. Ευτυχώς στην blogo-χώρα υπάρχουν τόσα αξιόλογα blogs με οδηγίες προς ναυτιλλομένους!!!

Όχι δεν έκανα λάθος. Τέσσερα ήταν τα κεράκια. Τα άλλα τέσσερα υποτίθεται πως είναι εκείνα που σπινθιρίζουν...υποτίθεται!!
Η τούρτα φυσικά ήταν από τα χεράκια της μαμάς. Πολύ καιρό πριν είχα δει μία τούρτα πολύ όμορφη αλλά με ένα ελάττωμα. Ήταν με ζαχαρόπαστα. Οπότε επιστρατεύουμε το pinterest και τη μικρή σουσου. Και τι δεν της έδειξα, τι τούρτα με παπάκια, τι τούρτα γατούλα, ούτε τι άλλο δεν θυμάμαι. Αυτή όμως κόλλησε με αυτήν που φτιάξαμε. Ευτυχώς για εμένα. Πολύ εύκολη στην διαδικασία. 


Θα σας δώσω τη συνταγή σε επόμενη ανάρτηση, αλλά για να σας προϊδεάσω λίγο αν είστε λάτρης του black forest μείνετε εδώ κοντά.

Χρόνια πολλά λοιπόν της εύχομαι και από εδώ. Να είναι γερή και να ακολουθήσει το όνειρό της στη ζωή της!!

Και μην ξεχνάτε αύριο είναι η τελευταία μέρα του διαγωνισμού! Ακολουθήστε τα βήματα για να είστε ένα από τους τυχερούς!

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

Ψάχνετε δώρο για το Πάσχα?

Σας έχω τη λύση! 
Αχ, είμαι πολύ χαρούμενη! Είναι ο πρώτος μου διαγωνισμός! 
Σε λιγότερο από μήνα έχουμε Πάσχα και είμαι πολύ χαρούμενη και για αυτό!

Πάντα τις μέρες πριν τις γιορτές σπάμε το κεφάλι μας τι δώρο να κάνουμε στους αναδόχους των παιδιών μας. Σε αυτό σας έχω την απάντηση. Αν θέλετε λοιπόν να κάνετε ένα δώρο στη νονά σας ή στη νονά του παιδιού σας, σπεύσατε.

Σε συνεργασία με το καταπληκτικό Rainbow Handmade Art σας έχουμε ένα όμορφο δώρο. Ένα βραχιόλι, πολύ όμορφο, με προσοχή στη λεπτομέρεια και με πολύ γούστο. Ο τυχερός ή η τυχερή θα μπορεί να διαλέξει ότι χρώμα κορδόνι του αρέσει και η ταυτότητα θα γράφει το όνομα που θέλει.


Και να σας πω, για τη νονά του μικρού μου εμπιστεύτηκα και εγώ το Rainbow Handmade Art. Για τον νονό της κόρης μου δεν ξέρω τι να πάρω, ρίξτε καμιά ιδέα για ένα εικοσάχρονο αγόρι!

Για να δηλώσετε συμμετοχή στον διαγωνισμό αυτά που έχετε να κάνετε είναι τα εξής:
-κοινοποίηση του διαγωνισμού στο facebook εδώ
-αφήστε ένα σχόλιο κάτω από αυτή την ανάρτηση γράφοντας τι χρώμα κορδόνι προτιμάτε.

Όροι του διαγωνισμού:
- Ο διαγωνισμός ισχύει για κατοίκους Ελλάδας.
-Ο διαγωνισμός ισχύει από 7/4/2016 έως 14/4/2016 τα μεσάνυχτα. Την επομένη θα γίνει η κλήρωση.
-Ο νικητής θα ανακοινωθεί σε αυτήν την ανάρτηση και στο facebook.
-Το δώρο δεν ανταλλάσσετε με χρήματα ή με κάποιο άλλο δώρο.

Δεν θα σας αφήσω όμως έτσι! Μέχρι το τέλος της εβδομάδας σας έχω και άλλον διαγωνισμό! Τώρα που πήρα φόρα. Και αυτή τη φορά αφορά περισσότερο τους νονούς, καταλάβατε για τι πρόκειται έτσι!

Σας χαιρετώ!



UPDATE
Έχουμε νικήτρια!! Η τυχερή είναι η: Μαρια Κουτσομινου!!!
Συγχαρητήρια Μαρία πάντα τυχερή!!

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Granny stripes

Η αλλιώς, κάτι εύκολο για κάτι τόσο εντυπωσιακό! Μία καλή φίλη μου ζήτησε τις οδηγίες (ξέρεις εσύ!) και σκέφτηκα να τις ανεβάσω και εδώ για τις φίλες πλέκτριες.


 Είναι πάρα πολύ εύκολο. Μόλις κάνετε τις δύο πρώτες σειρές, πιστέψτε με δεν θα ξαναδείτε τις οδηγίες. Και σας το λέω εγώ που αν δεν έχω δίπλα μου το σκονάκι δεν μπορώ!

Θυμίζουν έντονα τα λατρεμένα granny squares, κυρίως λόγω της πλέξης, αλλά και των άπειρων χρωματικών συνδυασμών που μπορείτε να κάνετε!


Να πω πως το σχέδιο ανήκει στη γνωστή πιστεύω Lucy από το λατρεμένο blog Attic24. Όσοι δεν το ξέρετε σπεύσατε. Και να μην έχετε ιδέα από βελονάκι θα σας εμπνεύσει να το κάνετε. Ήταν το πρώτο blog που βρήκα όταν έμαθα να πλέκω και με ενέπνευσε για πολλά πράγματα. Θα εντυπωσιαστείτε από τις κουβέρτες αλλά και τα καταπληκτικά mandala, που έχω καταγεμίσει το σπίτι μου!


Λοιπόν πάμε για τις οδηγίες!
Χρησιμοποίησα το εξαιρετικό Stulecraft Special DK.

Οι θηλιές πρέπει να είναι πολλαπλάσιες του 3 συν ακόμα 2.

Ας κάνουμε ένα δείγμα όπως λέει και η Lucy. 
Με βελονάκι Νο.4 κάνουμε 20 θηλιές.

-Κάνουμε 1 dc στη δεύτερη θηλιά από το βελονάκι και σε κάθε μία θηλιά μέχρι το τέλος της αλυσίδας.. Γυρίζουμε.
-Αλυσίδα με 3 θηλιές. Κάνουμε 1 dc στην πρώτη θηλιά. *Αφήνουμε 2 θηλιές, 3 dc στην επόμενη θηλιά*. Επαναλαμβάνουμε από * έως * μέχρι να μας μείνουν 3 θηλιές. Αφήνουμε τις δύο πρώτες και κάνουμε στην τελευταία 2 dc.Γυρίζουμε. Τώρα θα δουλέψουμε στα κενά μεταξύ των 3 dc.
-Αλυσίδα με 3 θηλιές. 3 dc στο πρώτο κενό και στο κάθε κενό μέχρι το τέλος της σειράς. 
1 dc στην τρίτη θηλιά της αλυσίδας που κάναμε στην αρχή της προηγούμενη σειράς. Κλείνουμε.
-Με ένα άλλο χρώμα κάνουμε 3 θηλιές και 1 dc στο ίδιο σημείο. Κάνουμε από 3 dc σε κάθε κενό αλλά στο τελευταίο κάνουμε 2 dc. Γυρίζουμε.
-Αλυσίδα με 3 θηλιές, και από 3 dc στο κάθε κενό. Στο τέλος της σειράς κάνουμε 1 dc στην τρίτη θηλιά της αλυσίδας της προηγούμενης σειράς. Κλείνουμε.

Επαναλαμβάνουμε τα δύο τελευταία βήματα, δουλεύοντας από δύο σειρές για κάθε καινούριο χρώμα.

Ελπίζω να βγάζει νόημα έτσι όπως γράφω τις οδηγίες. Έμαθα να πλέκω με την ελληνική ορολογία αλλά γρήγορα το γύρισα στην ξενόγλωσση και συγκεκριμένα στην αμερικάνικη, μιας και εκεί βρίσκω σχέδια που μου αρέσουν. Πιστεύω ότι δεν έχω κάνει κάποιο λάθος παρ' όλα αυτά ρωτήστε με για ότι θέλετε!

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Απο-λογίζομαι και εγώ!

Λογίζομαι και απολογίζομαι μετά την πρόσκληση της Ευτέρπης από το Κορίτσι Μάλαμα.
Είναι ένας προσωπικός απολογισμός για το 2015, να δούμε τι κάνουμε, που βαδίζουμε βρε παιδιά τέλος πάντων!



Είναι 21 ερωτήσεις. Πάμε να τις δούμε μαζί? Follow me!

1. Τι έκανες το 2015 που δεν είχες ξανακάνει ποτέ?
Έφερα στον κόσμο το δεύτερο παιδί μας. Πλέον είμαι μαμά μιας μικρούλας (που είναι η μεγάλη) και ενός μικρούλη!

2. Κράτησες τους στόχους που είχες βάλει πέρυσι? Θα βάλεις καινούριους φέτος?
Πέρυσι οι στόχοι μου είχαν να κάνουν περισσότερο με την εγκυμοσύνη. Έχουμε και λέμε: 
-Να μην πάρω πολλά κιλά. Τα 11 κιλά νομίζω είναι μια χαρά για δεύτερη εγκυμοσύνη!
-Να περπατάω κάθε μέρα. Το λιγότερο που έκανα ήταν 2 χιλιόμετρα. Καλά πάμε ως εδώ.
-Να μην αγχωθώ. Μετά από κάτι που έτυχε γύρω στον τέταρτο μήνα αν θυμάμαι καλα, τίποτα δεν με ταρακουνούσε. Το είχα πάρει απόφαση πως ότι ήταν να γίνει θα γινόταν έτσι κι αλλιώς. Αν και γενικά δεν αγχώνομαι εύκολα.
-Να φτιάξω μία κουβέρτα για το νέο μέλος. Άστο αυτό...ούτε που θυμάμαι που την έχω βάλει μισοτελειωμένη...

Φέτος έβαλα τους στόχους μου.Κάθε χρόνο το κάνω, αλλά φροντίζω να είναι εφικτοί. 

3.Ποιες χώρες επισκέφθηκες το 2015?
Are you kidding? Με την κοιλιά τούρλα, το καλύτερο μου ήταν μέχρι το Πανεπιστημιακό Λάρισας!

4.Τι θα ήθελες να κάνεις το 2016 που υστερούσε το 2015?
Μιας και όλα τα άλλα τα έχουμε λυμμένα (χα χα εδώ γελάμε) έχω αρχίσει να σκέφτομαι για κάποιο πτυχίο, είτε αυτό είναι τέταρτης ξένης γλώσσας (ου, ξέρω άλλες δύο ε?!?!), είτε...δεν ξέρω ακόμα...το διαπραγματεύομαι όμως...πάντως η ξένη γλώσσα δεν θα μου τη γλυτώσει!

5. Ποιες ημερομηνίες θα σου μείνουν αξέχαστες για το 2015 και γιατί?
Δεν θα πω η ημερομηνία που γέννησα. Αυτή ούτως ή άλλως μία μάνα δεν την ξεχνάει. 
Σίγουρα είναι η ημέρα που ανακοινώθηκαν τα capital controls. Θυμάμαι μετά από 1-2 μέρες πήγα στο σούπερ μάρκετ και ότι υπήρχε σε ξηρά τροφή και κονσέρβα είχε εξαφανιστεί...

6. Ποια ήταν η μεγαλύτερη κατάκτησή σου το 2015?
Το ότι από την 1η Ιουλίου και κάθε μέρα χωρίς στοπ κάνω γυμναστική στο σπίτι. Έχω ξεκινήσει γυμναστήριο τουλάχιστον 5 φορές και πάνω στο μήνα (τόσο ήταν το περισσότερο) τα παρατούσα. Οπότε είπα να δοκιμάσω το δρόμο που δεν με αγχώνει. Και θες να σου πω και το καλύτερο? Και η γυμναστική στο σπίτι έχει θεαματικά αποτελέσματα φτάνει να γίνεται συστηματικά. Και σου το λέει αυτή που ήταν η πλέον δύσπιστη σε αυτό το θέμα.

7.Ποια ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία για το 2015?
Το ότι άφησα κάποια άτομα (που ευτυχώς έχω απομακρύνει) να με ρίξουν ψυχολογικά. Πέρασα ατελείωτες ώρες μελετώντας ψυχολογία όμως, που ούτως ή άλλως μου αρέσει. Οπότε βγήκε και κάτι καλό!

8. Τι αγόρασες και το χάρηκες πιο πολύ?
Δύο ήταν αυτά που με έκαναν χαρούμενη. Πρώτα η φωτογραφική μηχανή που είναι η τρίτη κατά σειρά που αγοράζω λόγω ατυχών περιστατικών και....το slow cooker που το είχα βάλει στο μάτι από πολύυυυυ πριν κάνει την εμφάνισή του στην Ελλάδα. Μου έλεγε μία θεία μου από την Αυστραλία, αλλά δεν πίστευα ότι θα το ερωτευθώ!

9. Που πήγαν τα περισσότερα χρήματά σου?
Που αλλού? Στο κράτος φυσικά...


10. Τι σε ενθουσίασε περισσότερο?
Α! Δεν έχω θέμα, ενθουσιάζομαι με το παραμικρό, πολλές φορές μέσα στη μέρα!

11. Ποιο τραγούδι σου θυμίζει το 2015?
Η κουκουβάγια, το γνωστό παιδικό. Το τραγουδούσαμε και συνεχίζουμε όπου βρισκόμαστε!

12. Σε σύγκριση με το 2015 το 2016 τέτοιο καιρό είσαι: α) πιο χαρούμενη ή πιο λυπημένη?
β) πιο αδύνατη ή πιο παχιά? γ) πιο πλούσια ή πιο φτωχιά?

α) πιο χαρούμενη. Γενικά είμαι θετικό άτομο
β) πιο αδύνατη. Μη σου πω και πιο αδύνατη και από πριν την πρώτη μου εγκυμοσύνη!
γ) ευτυχώς στα ίδια!

13. Τι θα ήθελες να κάνεις περισσότερο και τι λιγότερο?
Θα ήθελα να ασχολούμαι περισσότερο με τα μικρά κάνοντας περισσότερα δημιουργικά πράγματα.
Και λιγότερο να είμαι ψυχρή και ρεαλίστρια. Είναι κακό μερικές φορές και ευτυχώς που το παραδέχομαι.

14. Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία για το 2015?
Σε κινηματογράφο δεν κατάφερα να πάω, αλλά είδα πολλές στην τηλεόραση. Μισοείδα δηλαδή γιατί με την υπνηλία που με έδερνε...

15. Τι έκανε το 2015 ξεχωριστό?
Το ότι από τριμελής γίναμε τετραμελής οικογένεια.

16. Ποιο ήταν το fashion concept σου για το 2015? 
Κοίτα μέχρι τέλος Αυγούστου ήταν οι φόρμες, τα κολάν και οι μακριές μπλούζες. Μετά χώρεσα επιτέλους και πλέον χωράω τέλεια στα τζην και γενικότερα στα ρούχα που φορούσα 4 χρόνια πριν!

17. Τι σε κράτησε στα λογικά σου?
Ο ίδιος μου ο εαυτός. Εκτός από ρεαλίστρια σε μερικά πράγματα είμαι λίγο εγωίστρια, όχι με την οικογένειά μου βέβαια, αλλά σε ότι την αφορά είμαι λίγο. Και να σου πω και κάτι προς το παρόν δεν μου έχει βγει σε κακό. Στους άλλους δεν ξέρω που έδειξα τα νύχια μου!

18. Ποιο πολιτικό γεγονος σε αναστάτωσε?
Υπάρχει κάτι που με άφησε αδιάφορη? Εκλογές? Δημοψήφισμα? Είμαι και πρόεδρος στην τοπική κοινότητα και έπρεπε να φροντίσω για διάφορα θέματα. Capital controls? Απ' όλα είχε ο μπαξές!

19. Ποιος σου έλειψε?
Αν σου πω ότι μέσα σε 6 μήνες περίπου έφυγαν 3 πολύ πολύ αγαπημένα πρόσωπα, τι θα μου πεις?

20. Πες μας ένα μάθημα ζωής για το 2015?
Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Είτε μιας κυριεύσει το άγχος, είτε μείνουμε παγοκολώνες. Αυτό που είναι να γίνει θα γίνει ο κόσμος να χαλάσει ακόμα και αν κάνουμε το οτιδήποτε για να μην γίνει. Οπότε ποιος ο λόγος να χαλάμε τη ζαχαρένια μας και να μας πιάνει το άγχος...Keep calm!

21. Ποιοι στίχοι τραγουδιού θα σου θυμίζουν το 2015?
Εκτός από την προαναφερθείσα Κουκουβάγια, δεν νομίζω κάποιο άλλο!

Πώς τα πήγα άραγε το 2015? Πώς θα τα πάω αυτή τη χρονιά? Το μέλλον θα δείξει...


Σημ.: Όσοι παρακολουθείτε το Photo a Day να σας ενημερώσω πως δεν το παράτησα . Ενημέρωνα τη σελίδα κάθε μέρα κανονικά αλλά αντί για ενημέρωση στο τέλος πατούσα προεπισκόπηση να δω πως φαίνεται και μετά το άφηνα νομίζοντας πως γινόταν...που να ήμουν και ξανθιά...θα προσπαθήσω μέχρι το βράδυ να της ανεβάσω πάλι!




Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

Κρουασάν πλεξούδα

Δεν το λες και ακριβώς κρουασάν. Αλλά κάτι που έχει ζύμη και εσωτερικά σοκολάτα φέρνει σε κρουασάν. Αν συνδυάζετε και με μπανάνα δεν νομίζω να μπορεί να γίνει καλύτερο! 

Θες να σου πω και κάτι χαρούμενο? Χρειάζεσαι μόνο 3 υλικά. Oh yes! Μόνο 3 υλικά αρκούν για να φτιάξει η μέρα μας από την αρχή. Σερβίρεται άνετα για πρωινό μιας και η ενέργεια που έχει η σοκολάτα μαζί την μπανάνα που είναι πλούσια σε κάλιο θα σε κρατήσουν για αρκετές ώρες τούρμπο!



Πάμε να δούμε τα υλικά

1 φύλλο σφολιάτας κομμένο στα δύο
200 γρ κουβερτούρα ψιλοκομμένη
1 ώριμη μπανάνα

Ανοίγουμε τη σφολιάτα και την κόβουμε στα δύο. Αν θέλουμε κάνουμε δύο κρουασάν αλλιώς φυλάμε το υπόλοιπο φύλλο για να φτιάξουμε κάτι άλλο. Ορίστε μία ωραία ιδέα.
Βάζουμε τη σφολιάτα σε ένα βουτυρωμένο ταψί. Στη μέση βάζουμε την κουβερτούρα όσο μπορούμε στο κέντρο. Κόβουμε τη μπανάνα σε φέτες. Τοποθετούμε τις φέτες γύρω γύρω από την κουβερτούρα. Τώρα αρχίζει το πλέξιμο.


Κόβουμε σε λωρίδες τη σφολιάτα γύρω γύρω κλείνουμε πρώτα τις δύο άκρες σαν φάκελο και εναλλάξ φέρνουμε τις λωρίδες στο κέντρο. 
Προσπαθούμε να μην έχει κενά για να φυλακίσουμε μέσα τη σοκολάτα και να μην τρέξει.



Ψήνουμε στο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει.
Όταν κρυώσει πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη και κόβουμε σε φέτες.



Καλή μας όρεξη!

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Φτιάχνουμε μαρτάκι!

Κάθε φορά τα τελευταία χρόνια που φτιάχνω αυτά τα βραχιολάκια θυμάμαι τη γιαγιά μου. Μας τα έφτιαχνε, στην αδερφή μου και σε εμένα και μας τα έδενε στο χέρι το τελευταίο βράδυ του Φεβρουαρίου, ποτέ την πρώτη Μαρτίου μην τυχόν και μας δει ο ήλιος και μας κάψει. Κάτι που φυσικά όπως μας αποκάλυψε πολύ αργότερα θεωρούσε λίγο χαζό αλλά έτσι ήθελε το έθιμο έτσι έκανε. Στον τόπο μου αλλά και στην ευρύτερη περιοχή βγάζαμε το μαρτάκι την ένατη μέρα του μήνα, το πρωί, και το αφήναμε σε ένα κλαδί για να το πάρουν τα πουλάκια και να φτιάξουν τη φωλιά για τα αβγά τους. Όταν μετέπειτα στο δημοτικό έβλεπα τις φίλες μου να το έχουν μέχρι το τέλος του μήνα κοιτούσα με απορία...πάνε τα πουλάκια σκεφτόμουν δεν θα φτιάξουν φωλιά (ε εντάξει στην πρώτη δημοτικού!!). Αλλά η κάθε περιοχή έχει τα δικά της έθιμα. Μακρηγόρησα ε? Πάμε να φτιάξουμε το δικό μας μαρτάκι. 

Χρειαζόμαστε μία κόκκινη και μία άσπρη κλωστή και μόνο.


Κάνουμε ένα κόμπο τις κλωστές στην άκρη και τις στρίβουμε πολλές φορές. Θα στρίβει όλος ο κορμός αλλά εμείς δεν πτοούμαστε! Κάνουμε και στο τέλος έναν κόμπο και δένουμε στο χέρι. Στο δικό μου μου αρέσει να αφήνω τις άκρες!


Αυτό είναι το κλασσικό παραδοσιακό μας μαρτάκι. Επιτρέψτε μου να γίνω "κακιά". Όπως για το Πάσχα τα αβγά που βάφω είναι κόκκινα και μόνο γιατί ο Χριστός ούτε μπλε ούτε κίτρινο αίμα είχε, έτσι και το μαρτάκι πιστεύω πως πρέπει να είναι αυτές οι δύο κλωστές και μόνο. Άλλωστε βραχιόλια με μπιχλιμπίδια φοράμε όλο το χρόνο. Και όσο και αν ακούγεται παλιομοδίτικο ας κάνουμε τουλάχιστον αυτό το έθιμο όπως μας το έμαθαν οι γιαγιάδες μας, να τις θυμόμαστε που και που!

Καλό μας μήνα!

ΥΓ. Αυτό το διάστημα δεν είχα internet γιατί είχα τη φαεινή ιδέα να πειράξω κάτι ρυθμίσεις. Ως εκ τούτου έκανα αναγκαστική αποτοξίνωση με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το βελονάκι και η ραπτομηχανή. Έχω πολλά όμορφα να σας δείξω το επόμενο διάστημα!

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

#happyfriday

Πραγματικά δεν μπόρεσα να βρω μία μέρα της προκοπής αυτή την εβδομάδα. Ο πυρετός έχει γίνει μόνιμος επισκέπτης το τελευταίο δίμηνο και ο παιδίατρος μόλις τον παίρνω τηλέφωνο δεν λέει καν: Παρακαλώ. Μου λέει αμέσως: έλα Νίκη! Τόσο κολλητοί πια!
Αλλά σήμερα έφτασε στα χέρια μου το δώρο από έναν διαγωνισμό που είχα πάρει μέρος στο eimai mama και έφτιαξε κάπως η μέρα!

               

Πάμε λοιπόν να καταπλήξουμε τα πλήθη!. Μετά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό αν και τα 10 κιλά τα έχω χάσει και μάλιστα έχω χάσει και άλλα δύο (αισίως είμαι 56, όσο ήμουν πριν την πρώτη μου εγκυμοσύνη...μη βαράτε!!) και γενικά έχω σφίξει παντού, η χαλάρωση στην κοιλιά δεν λέει να μου κάνει τη χάρη. Καιρό έψαχνα μία κρέμα και αφού δοκίμασα κάποιες πιο απλές είπα να δοκιμάσω μία με πιο στοχευμένη δράση. Και τι σύμπτωση να την κερδίσω κιόλας.

Η Frezyderm γενικά είναι αγαπημένη εταιρία. Από που να αρχίσω. Από τις κρέμες και το σαμπουάν για μωρά μέχρι τα προϊόντα γυναικείας περιποίησης όλα μου έχουν αφήσει τις πιο άριστες εντυπώσεις. Το ίδιο ελπίζω και με αυτή την κρέμα τώρα, αν και από φίλες που την έχουν χρησιμοποιήσει, ξέρω πως κάνει καταπληκτική δουλειά!

Με αυτή την ανάρτηση εκτός από τη συμμετοχή μου στο #happyfriday εγκαινιάζω και μία καινούρια κατηγορία στο blog μου. Θα παρουσιάζω προϊόντα που δοκίμασα μου άρεσαν και προτείνω.

Η ιδέα του #happyfriday εδώ!

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Πλεκτό cowl

Ο καιρός δεν λέει να φτιάξει...πότε θα έρθει αυτή η άνοιξη επιτέλους...δεν αντέχω άλλο. Για εμάς ο χειμώνας ήταν δύσκολος από πολλές απόψεις και πλέον χρειαζόμαστε μια αποσυμπίεση.

Όσο ακόμα κάνει κρύο όμως, πρέπει να είμαστε προστατευμένοι και κυρίως ζεστοί. Τι πιο ωραίο λοιπόν από ένα πλεκτό, ζεστό, αφράτο, χουχουλιάρικο cowl. Φτιάξτε το και εσείς ακολουθώντας τις οδηγίες μου για κάποιον που αγαπάτε πολύ ή για τον εαυτό σας.


Το σχέδιο είναι δικό μου και λίγο πολύ της στιγμής. Ότι χρεαστείτε μη διστάσετε!
Χρησιμοποίησα ένα πολύ μαλακό και αφράτο ακρυλικό νήμα και βελονάκι νο.4.

Κάνουμε μία αλυσίδα με 122 θηλιές. 
Στην τρίτη θηλιά από το βελονάκι κάνουμε ένα hdc (half double crochet).
Κάνουμε από ένα hdc σε κάθε μία θηλιά μέχρι το τέλος της αλυσίδας. Ενώνουμε με μία slip stitch στην πρώτη θηλιά της αλυσίδας. Τώρα έχουμε ένα μεγάλο κύκλο. Θα δουλέψουμε σε σπιράλ γύρω γύρω. Κάνουμε από ένα hdc σε κάθε μία θηλιά μέχρι να φτάσουμε το πλεκτό μας εκεί που θέλουμε. Στο τέλος κλείνουμε με slip stitch.

Χρησιμοποίησα ένα κουβάρι και το cowl τυλίγεται μία φορά γύρω από το λαιμό. Αν θέλετε μπορείτε να βάλετε κι άλλο νήμα για να γίνει πιο αφράτο!

Αν το φτιάξετε στείλτε μου φωτογραφία!!

Σας χαιρετώ!




Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

#happyfriday

Έχασα μία Παρασκευή για διάφορους λόγους, αλλά είμαι πάλι εδώ πιστή. Όλη η εβδομάδα ήταν κάπως και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω μία μέρα πλην της Τρίτης.
Ένα σχόλιο από την αγαπημένη Ελεάνα του My home My memories σε προηγούμενη μου ανάρτηση με έκανε να αλλάξω διάθεση και να συνεχίσω αυτό που κάνω με περισσότερη όρεξη. Σε ευχαριστώ Ελεάνα μου!
Σε συνδυασμό δε με τα νήματα που είχα παραγγείλει και παρέλαβα το απόγευμα της Τρίτης η διάθεσή μου απογειώθηκε. Μερικά είναι για να τελειώσω τις τρεις (ντόιγκ!!!) κουβέρτες που πλέκω αλλά δεν μπόρεσα να μην αρχίσω και κάτι άλλο!


Δεν είναι τέλειο να ανοίγεις ένα πακέτο που ενώ ξέρεις τι περιέχει εσύ να χαζογελάς σαν παιδί που του πήραν σοκολάτα?!

Εννοείται πως έπιασα αμέσως δουλειά για κάτι δοκιμασμένο μεν αλλά για δώρο σε ένα άτομο που εκτιμώ πολύ!

Εσάς ποια μέρα σας έκανε χαρούμενη?

Μάθε για το #happyfriday στο Oops...Blogara!

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Κεκάκια με μερέντα

Δεν νομίζω να θέλει και πολλή εξήγηση. Μερέντα, τι άλλο να πει κανείς. Τα λέει από μόνη της! Και μην μου πείτε ότι δεν την έχετε φάει με το κουτάλι, γιατί θα πείτε ψέματα.
Πήρα που λέτε κάτι κίτρινα φορμάκια σιλικόνης από το σούπερ μάρκετ και τι καλύτερο από ατομικά κεκάκια για να τις δοκιμάσω. 


Η συνταγή ήταν λίγο της στιγμής δεν μέτρησα τίποτα τα έβαλα όλα με το μάτι, αλλά feel free να φτιάξετε όποια συνταγή σας αρέσει. Αυτό που θα προσέξετε όμως είναι με τη μερέντα. Θα σας εξηγήσω παρακάτω αναλυτικά. 


Υλικά για 12 φορμάκια
3.κ.σ. βιτάμ
3 κ.σ. ζάχαρη
1 αβγό
2 κούπες αλεύρι (περίπου)
1/2 κ.γ. baking powder
1 βανίλια
χύμο και ξύσμα από μανταρίνια (εδώ παίζει πόσο μεγάλα και ζουμερά είναι)
ψιλοκομμένη κουβερτούρα
12 κ.γ. μερέντα

Χτυπάμε τη ζάχαρη με το βιτάμ. Προσθέτουμε το αβγό και συνεχίζουμε το χτύπημα. Εναλλάξ προσθέτουμε το αλεύρι με το baking powder και το χυμό. Στη συνέχεια προσθέτουμε τη βανίλια και το ξύσμα. Στο τέλος ρίχνουμε και την κουβερτούρα και ανακατεύουμε να πάει παντού. Μοιράζουμε το μείγμα στα φορμάκια. Τώρα θέλει λίγο προσοχή. Βάζουμε τα φορμάκια σε προθερμασμένο φούρμο στους 180 βαθμούς. Μετά από 10 λεπτά βγάζουμε τα φορμάκια και προσθέτουμε από ένα κουταλάκι μερέντα στο καθένα. Αυτό γιατί αν προσθέσουμε από την αρχή τη μερέντα θα κάτσει στον πάτο και μπορεί και να καεί. Μάθετε από τα λάθη μου. Τα βάζουμε πάλι στο φούρνο και μετά από ένα τέταρτο περίπου είναι έτοιμα! 
Ενναλακτικά μπορούμε να κρατήσουμε λίγο από το μείγμα και μόλις βάλουμε τη μερέντα να σκεπάσουμε από πάνω με ένα κουταλάκι από το μείγμα, για να μη φαίνεται η τρυπούλα.

 

Καλή σας όρεξη!

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Οργανωθείτε, κάνει καλό!

Καλό μήνα σας είπα? Όχι. Καλό μήνα λοιπόν! Έχετε παρατηρήσει τις μέρες που κάνει τώρα τελευταία? Κρατιέμαι μετά κόπων και βασάνων να μην αρχίσω τα σχέδια για την άνοιξη και το Πάσχα. Είναι νωρίς για εμάς εδώ στα ορεινά να κάνουμε σχέδια για την άνοιξη, αλλά το είπαμε είναι η εποχή μου!

Αν υποθέσουμε πως ο Φεβρουάριος είναι προάνοιξη, τότε είναι μία καλή ευκαιρία για λίγη οργάνωση και ξεκαθάρισμα.
Θυμάμαι πέρυσι τέτοια εποχή στα μισά περίπου της εγκυμοσύνης το σπίτι κόντεψε να βγάλει ακόμα και από τους τοίχους το ξύδι που το είχα ποτίσει!


Φέτος ξεκίνησα από τα ντουλάπια της κουζίνας. Αφού ξεφορτώθηκα κάτι μισοραγισμένες κούπες και πιατάκια, έβρασα ότι τσάι και χαμομήλι υπήρχε εδώ και δύο χρόνια, έπιασα το ντουλάπι με τα τρόφιμα. Ομολογώ ότι με έπιασε πανικός και κρατήθηκα με νύχια και με δόντια να μην πω στον Κώστα ότι "τι ωραία θα ήταν αν μου έφτιαχνες αυτά τα ντουλάπια τροφοθήκη (τι τα έχουμε τα μέσα)". Πώς άφησα να γίνει κάτι τέτοιο? Πραγματικά δεν σας δείχνω το πριν. Αίσχος μιλάμε. Έβγαλα έξω ότι υπήρχε, σκούπισα τα χυμένα ρύζια, μακαρόνια, σιμιγδάλια (που πήγαν τα μυρμήγκια οεο??) και πέρασα το ντουλάπι με μία γερή δόση ξύδι. Οπότε άρχισα να τακτοποιώ.
Πίσω πίσω έβαλα αυτά που δεν χρησιμοποιώ συχνά όπως φιδέ, κους κους, καλαμπόκι για ποπ κορν. Μετά άρχιζα να "χτίζω" Πρώτα τα κριθαράκια ανά μέγεθος, μετά τα ρύζια ανά τύπο. Δεν φαίνονται τα μακαρόνια, είναι πίσω από τα σωτήρια βαζάκια. Έχω μαζέψει ουκ ολίγα το τελευταίο διάστημα και κάπως έπρεπε να τα αξιοποιήσω. Άναψε το λαμπάκι!! Όταν λοιπόν ανοίγω ρύζι ή κάτι τέτοιο, μετά δεν το δένω με λαστιχάκι απλά. Γεμίζω ένα από αυτά τα βαζάκια. Έτσι όλα είναι τακτοποιημένα και νοικοκυρεμένα. Τώρα θέλω να βρω ένα μεγάλο βάζο για τα μακαρόνια.
Α! Και να φτιάξω και κάποιο printable για να καλύψω τα βαζάκια. Ε, πως έτσι θα τα αφήσω!?

Εσάς σας έπιασε καθόλου αυτό το μικρόβιο της άνοιξης?

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Τελευταία φορά

Εξαφανίστηκα λίγο από το blog μου. 

Έφταιξαν διάφορα μηνύματα από κάποιους που δεν ξέρω καν αν είναι αναγνώστες μου. Έλεγαν πως είμαι πιστή αντιγραφή άλλων blogs, πως ότι γράφω είναι ψέμα και άλλα τέτοια διάφορα. Και λέω και εγώ σε τόσες λίγες αναρτήσεις που βρέθηκε η αντιγραφή. Ακόμα και για το pinterest είχα παράπονα, ότι δηλαδή ότι κάνει pin το κάνω και εγώ μετά. 

Πραγματικά δεν ήθελα να κάνω τέτοια ανάρτηση. Μέχρι που σκέφτηκα να το κλείσω τελείως το blog. Ήταν και ο λόγος που έκλεισα το προηγούμενο καθώς κάποιο άτομο με κατηγορούσε πως αμέσως μετά το κάθε δικό του post εμφανίζεται ένα δικό μου ίδιο και χωρίς πηγή αναφοράς. Αλλά να σου το πω και από εδώ ούτε εσύ βάζεις πηγές αναφοράς σε posts που βλέπω ότι υπάρχουν και σε άλλα site. Τέλος πάντων δεν θα ασχοληθώ με αυτό ο καθείς blogαρει όπως θέλει. 

Αυτό με το οποίο θα ασχοληθώ είναι το εξής. Είναι αντιγραφή όταν ετοιμάζεις ωραία και καλά την ανάρτηση σου με κάτι που έφτιαχνες εδώ και καιρό πας να το ανεβάσεις και όλως τυχαίως πέφτεις πάνω σε ένα blog που σταμάτησες να παρακολουθείς  (όντως σταμάτησα, άμα θες ορκίζομαι...που φτάσαμε)  το οποίο όλως τυχαίως επίσης ω!του θαύματος έχει ανάρτηση με το ίδιο περιεχόμενο με εσένα. Και μάλιστα με μερικές ίδιες λεπτομέρειες. Σε ρωτώ, αν το ανέβαζα και εγώ θεωρείτε αντιγραφή?!?! Άσε λέω ας μην το ανεβάσω μην έχουμε πάλι τα ίδια.

Ποτέ δεν υπήρξα φιλόδοξη blogger. Ίσως επειδή δεν είχα πολλούς αναγνώστες, αν είχα μπορεί να το σκεφτόμουν αλλιώς. Στην τελική το  blog για εμένα το έχω όχι για εσένα ή εκείνον. Άμα θέλω το κάνω και ιδιωτικό αλλά τότε θα είναι σαν να γράφω ημερολόγιο. Τέλος πάντων. 

Αυτό που θέλω να πω και από εδώ είναι πως επειδή μου τρώει πολύ χρόνο πριν γράψω αυτά που έχω στο μυαλό μου να παίρνω σβάρνα γνωστά και μη blogs για να δω μην τυχόν σκεφτήκαμε το ίδιο από εδώ και στο εξής, δεν πρόκειται να γράψω ανάρτηση και μετά να τη σβήσω επειδή υπάρχει παρόμοια αλλού. Θα την ανεβάσω όπως και να έχει. Αν μη τι άλλο ξόδεψα χρόνο τον οποίο θα μπορούσα να διαθέσω αλλιώς. 
Και όχι, επειδή είμαι stay at home μαμά δεν σημαίνει ότι έχω άπλετο χρόνο. Αν υποθέσουμε ότι οι μαμάδες που δουλεύουν δεν προλαβαίνουν να κάνουν κάποια πράγματα, τότε εγώ τα προλαβαίνω αλλά σχετικά οριακά. 

Και τι να σου πω αν επιμένεις ότι σε αντιγράφω κάνε μου αναφορά, ε μα πια...

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

#happyfriday

Σίγουρα για εμένα η πιο happy happy happy day ήταν η Τρίτη. Επιτέλους μετά από δύο απώλειες αποκτήσαμε την πολυπόθητη φωτογραφική μηχανή. 


Πώς να μην είσαι happy όταν παίζεις με όλα αυτά τα κουμπάκια και τις λειτουργίες και μαθαίνεις επιτέλους τι είναι αυτό το ISO που έβλεπες στις ρυθμίσεις και το λουλουδάκι στο κουμπάκι ?!?!?! Από την Τρίτη το βράδυ την έχω ξετινάξει!!!
Εσάς τι σας έκανε happy?


Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

#happyfriday

Έφτασε πάλι η happy Friday.  Γρήγορα πέρασε αυτή η εβδομάδα. Έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον. Μάλλον θα φταίει ο καιρός. 

Τετάρτη πρωί ξυπνήσαμε μέσα στα χιόνια. Και όχι ξαναλέω δεν μου αρέσει το χιόνι. Δεν θέλω ούτε να το βλέπω. Αλλά η Τετάρτη ήταν για μένα η καλύτερη μέρα για αυτό: 


Όχι δεν το έφτιαξα εγώ αλλά ο μπαμπάς μου. Πάλι καλά μάζεψε το περισσότερο χιόνι από την αυλή-μείον μία δουλειά για εμένα!!! 
Να σας πω την ιστορία behind the scenes. Τετάρτη πρωί, αφού ξυπνήσαμε με τον Κώστα κατά τις 6 και πέρνουμε την πρώτη κρυάδα με το χιόνι που είδαμε, αποφασίζουμε να κατεβούμε στην πόλη (πω πω πως ακούστηκε αυτό λες και μένω στην εξορία) για ανεφοδιασμό ψυγείου αλλά και αποθέματος. Άμα δεν έχω τουλάχιστον 2 κλειστά απορρυπαντικά στην αποθήκη δεν ησυχάζω (true story). Αφήνουμε τα μικρά στους παππούδες, παλεύουμε με το χιόνι και τον πάγο, κάνουμε τις δουλειές μας και γυρνάμε στο χωριό. Μόλις φτάσαμε σπίτι αντικρύσαμε αυτόν τον κύριο. Το έργο του παππού και της εγγονής.

Και τότε θυμήθηκα τη χαρά που έπιανε την αδερφή μου και εμένα όταν χιόνιζε. Και μετά τον μπαμπά να μας φτιάχνει έναν χιονάνρωπο πάνω στο αυτοκίνητο και μάλιστα να κυκλοφορούμε έτσι μεχρι να λιώσει/πέσει/χαλάσει.

Και έτσι χαζοέφτιαξε η μέρα μου. Ευτυχώς χθες είχε ήλιο και το πολύ το χιόνι έλιωσε, έμειναν 5-6 πόντοι που ελπίζω να λιώσουν μέσα στο Σαββατοκύριακο.

Θέλεις να ακολουθήσεις και εσύ το #happyfriday? Δες εδώ πως.

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Winter is here

Και πως να μην είναι εδώ. Με τη θερμοκρασία στο μείον...πω πω χάλια...Αν και είναι καλή ευκαιρία να μην βγούμε από το σπίτι (λέμε τώρα). Δεν ξέρω, αλλά δεν συμμερίζομαι τη χαρά μερικών για τα χιόνια. Ίσως φταίει ο αποκλεισμός έστω και λίγων ημερών ίσως φταίει η διακοπή ρεύματος σίγουρα λίγων ημερών. Τα τελευταία χρόνια πάντως με σιγουριά λέω πως ναι, μισώ το χιόνι!! Τώρα οι λάτρεις μπορούν ελεύθερα να βγάλουν τα μαχαίρια τους.

Σας έκανα ένα κολάζ για τις εικόνες που έβλεπα από τα παράθυρα του σπιτιού τις τελευταίες ημέρες. Α! Και από ένα κέικ που έφτιαξα. Κάποιοι ίσως τις είδατε και στο instagram.
Και παρακάτω. Οι παλιές συνήθειες. 


Είχα καιρό να πλέξω. Αλλά από τότε που έβγαλα τα...εχμ...αραχνιασμένα βελονάκια μου, τα χέρια μου πήραν φωτιά. Έπλεκα, έπλεκα και σταματημό δεν είχα. Τι σκουφιά, τι κασκόλ, τι κουβερτάκια, από όλα έχει ο μπαξές!! Θα σας τα δείξω σιγά-σιγά. 

Προς το παρόν σας ετοιμάζω τις οδηγίες για να πλέξετε και εσείς αυτό το λαιμό. Είναι πολύ εύκολος και ένα δώρο εξπρές για κάποιον που αγαπάτε. Και εγώ για δώρο το προορίζω.

Σας χαιρετώ

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

#happyfriday

Αν εξαιρέσεις μία ελαφριά βρογχίτιδα του μικρού, τον ατελείωτο βήχα της μικρής και όλα όσα συνεπάγονται τι σου μένει; Λίγο η κούραση, λίγο το ξενύχτι, λίγο που με πονάει και εμένα ο λαιμός. Τετάρτη απόγευμα όμως έφτιαξε η διάθεσή μου. Ο Κώστας ήταν στην αυλή. Με φωνάζει και βλέπω αυτό:


Και μετά αυτό:


Τα αρχικά των ονομάτων, τα δικά μας και των παιδιών μας, σχεδιασμένα με το χέρι πάνω στην ιδρωμένη νάϋλον τέντα που έχουμε έξω από το σπίτι. Τόσο μικρό αλλά ικανό να σου αλλάξει τη διάθεση και να σου δώσει κουράγιο να αντέξεις άλλη μία νύχτα ξάγρυπνη!!!


Θέλεις να συμμετέχεις στο #happyfriday? Πέρνα από το Oops...Blogara!

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

Κοτόπιτα, η εύκολη όμως!

Λίγο πολύ όλοι έχουμε μία συνταγή κοτόπιτας στα τεφτέρια μας. Μια συνήθεια που έχω και τις περισσότερες φορές μου βγαίνει σε καλό είναι να πειράζω τις συνταγές. Όχι επειδή έτσι μου ήρθε, όχι. Απλά τις φέρνω στα μέτρα μου ανάλογα με το τι έχω εκείνη τη στιγμή στο ντουλάπι μου. 

Επίσης μου αρέσουν συνταγές που δεν σε περιορίζουν στη δοσολογία και βάζεις τα υλικά κατά βούληση. Έτσι λοιπόν και εγώ άπλωσα τα τεφτέρια μου, έβγαλα κάποια υλικά έβαλα κάποια άλλα και σας παρουσιάζω μία εύκολη κοτόπιτα. 
Πάμε να δούμε τη συνταγή.


Θα χρειαστείτε:
μισό κοτόπουλο 
ένα φύλλο σφολιάτας
4-5 φέτες μπέικον
διάφορα τυριά τριμμένα
3-4 γεμάτες κουταλιές στραγγιστό γιαούρτι
2-3 κουταλιές γάλα
καλαμπόκι βρασμένο


Πρώτα από όλα βράζουμε το κοτόπουλο και το ξεψαχνίζουμε. Προσπαθώ πάντα να έχω κομμάτια και όχι να διαλύω τελείως το κοτόπουλο. Σε ένα μπολ ανακατεύω το μπέικον, τα τυριά, το γιαούρτι, το καλαμπόκι και το γάλα. Προσθέτω και το κοτόπουλο και ανακατεύω καλά. Σε ένα ταψάκι βάζω λίγη μαργαρίνη και απλώνω από πάνω το φύλλο σφολιάτας. Ρίχνω και τη γέμιση και σκεπάζω "όπως-όπως" (για πιο ρουστίκ αποτέλεσμα!!!) με τα περισσεύματα από το φύλλο.Ψήνω μέχρι να ροδίσει η σφολιάτα. 
                              
Αυτό ήταν. Πείτε μου δεν ήταν εύκολη; Άμα την φτιάξετε πείτε μου εντυπώσεις.

Καλή επιτυχία! Σας χαιρετώ!